Zapalenie ucha zewnętrznego najczęściej wywołują patogeny ze środowiska zewnętrznego. Jako przyczyny infekcji wymienia się bakterie z rodzaju Pseudomonas aeruginosa i Staphylococcus aureus, rzadziej grzyby (Candida sp. i Aspergillus sp.) i wirusy. Doskonałe warunki do rozwoju i namnażania się drobnoustrojów to wysoka temperatura i wilgotność. Z tego też powodu zapalenie ucha zewnętrznego określa się mianem ,,ucha pływaka”. Gromadzenie się woskowiny usznej zwiększa wilgotność w przewodzie słuchowym, co stwarza optymalne warunki do rozwoju zarazków. W profilaktyce infekcji przewodu słuchowego niezmiernie ważne jest zatem zmiękczanie złogów woskowinowych w celu ułatwienia skutecznego ich usunięcia. Zakażenie ucha rozwija się najczęściej u osób, które mają podrażniony przewód słuchowy. Naskórek przewodu słuchowego zewnętrznego jest naturalną barierą ochronną przed drobnoustrojami. Uszkodzenia, które powodują przerwanie ciągłości naskórka umożliwiają bakteriom penetrację skóry. Urazy mechaniczne, zadrapania powodowane nagminnym czyszczeniem uszu, czy łuszczenie się naskórka na skutek chorób skóry znacznie zwiększają ryzyko zapalenia ucha zewnętrznego. Najczęściej pierwszymi objawami zapalenia są zaczerwienienie i ból małżowiny usznej. W miarę rozwoju infekcji skórę ucha mogą pokrywać krwiste pęcherze, wysypka i łuszczące się plamy. Ból ucha towarzyszący zapaleniu może być odczuwany także w obrębie ucha środkowego, a niekiedy promieniuje również do okolicznych tkanek. Czasami może pojawić się ból za uchem oraz bóle głowy. Zapalenie ucha zewnętrznego często wywołuje objawy ogólnoustrojowe, takie jak gorączka lub stan podgorączkowy, złe samopoczucie oraz osłabienie. Podczas przebiegu infekcji przewód słuchowy zwykle jest obrzęknięty i zaczerwieniony, co może zaburzać prawidłowy słuch